زخمها از نظر عمق و در گیر کردن لایه های پوست و بافتها به چهار درجه اساسی تقسیم بندی می گردند:
زخم درجه یک :
این مرحله با قرمزی پوست مشخص میشود،پوست سالم است و زخم سطحی است.درابتدا زخم مانند یک آفتاب سوختگی خفیف است.
این نوع زخم با مراقبت به سرعت محو میشود،عوامل کلیدی که در زخم درجه یک باید مورد توجه قرار گیرد علت پدید آمدن زخم است تا مانع از وخیم تر شدن زخم گردید.همان گونه که گفتیم عوامل زمینه ای و جسمی و…. بر بروز این نوع زخمها تاثیر گذار است.پیدایش مجدد زخم درجه یک یک هشدار است.
زخم درجه دو:
مشخصه این مرحله تاول های سطحی سالم یا ترکیده است و قسمتی از لایه های پوست صدمه دیده است و آسیب دیگری در سطح پوست نیست،در این نوع زخمها میتوان با توجهات سریع از بروز مشکل های بعدی جلوگیری کرد.
زخم درجه سه:
در این مرحله زخم تمامی لایه های پوست را درگیر میکند.این نوع زخمها محلی مناسب برای بوجود آمدن عفونت است،در این نوع زخم هیدراتاسیون اهمیت بسیار زیادی دارد.مراقبت از این درجه از زخم برای جلوگیری عفونت حادالزامیست،چون اگر رها شود وسیع و پیشرفته میگردد و حیات بیمار را مورد تهدید قرار می دهد.
زخم درجه چهار:
در این درجه از زخم از پوست تا عضلات زیرین , تاندنها و استخوان ها درگیر شده و زخم گسترده ای پدید آمده است، عمق زخم بیش از قطر آن است و مراقبت از این زخم اهمیت فراوانی دارد.این نوع زخم بسیار خطرناک است و میتواند یک عفونت تهدید کننده بحساب آید. به خصوص اگر به سرعت درمان نشود، تغذیه مناسب و هیدراتاسیون مهم و حیاتی است.
در این نوع زخم حتما باید یک درمانگر ماهر زخم مداخله کرده و بسرعت سیر درمان صورت پذیرد.
