پانسمان‌ها را می‌توان برای ایجاد، حفظ و کنترل یک محیط مرطوب برای بهبود بهتر زخم استفاده کرد، پانسمان های مرطوب زخم را می توان به فیلم های شفاف پلی اورتان، فوم ها، هیدروکلوئیدها، هیدروژل ها و آلژینات ها تقسیم کرد. همچنین سیستم‌های درمان زخم با فشار منفی (وکیوم تراپی) در پانسمان‌های مرطوب دسته بندی می‌شوند.
ویژگی هایی که یک پانسمان مرطوب باید داشته باشد
یک پانسمان بهینه زخم باید محیطی مرطوب فراهم کند و دارای نرخ انتقال رطوبت (WVTR) و ظرفیت جذب بهینه باشد. همچنین باید از زخم در برابر ضربه و آلودگی محافظت کند، در زمان پانسمان و تعویض بدون درد باشد و از نظر زیبایی قابل قبول یا حتی خوشایند باشد.
تعویض پانسمان، توسط گروه پزشکی و پرستاران کار بسیار فشرده و پرهزینه ای می باشد و باید تلاش مستمری برای کاهش تعداد تعویض ها در هفته صورت گیرد.
زخم ها در یک محیط مرطوب سریعتر بهبود می یابند. علاوه بر این، محیط مرطوب دارای مزایای دیگری است که باعث می‌شود زخم‌ها با اسکار کمتری ترمیم شوند.
هدف این مقاله مروری بر روند ترمیم زخم در محیط مرطوب، خلاصه کردن فواید آن، توصیف انواع پانسمان زخم مرطوب موجود در حال حاضر و بحث در مورد آن است با وان طب همراه باشید.
دکتر جورج وینتر اولین کسی بود که در یک آزمایش با مدل خوک نشان داد که زخم ها در صورت مرطوب نگه داشتن سریعتر بهبود می یابند. مطالعات پیش بالینی نیز برای آزمایش و بهبود پانسمان‌های مختلف که یک محیط مرطوب زخم را فراهم می‌کنند استفاده شده است.
محیط مرطوب زخم علاوه بر بهبود سریعتر زخم، مزایای بالینی دیگری نیز دارد
- دبریدمان اتولیتیک را تسهیل می‌کند
- درد را کاهش می‌دهد
- اسکار را کاهش می‌دهد
- سنتز کلاژن را فعال می‌کند
- مهاجرت کراتینوسیت‌ها را در سطح زخم تسهیل می‌کند.
پانسمان مرطوب از حضور و عملکرد مواد مغذی، فاکتورهای رشد و سایر واسطه‌های محلول در ریز محیط زخم حمایت می‌کند، محیط مرطوب همچنین برای درمان‌های موضعی مختلف و همچنین برای پیوند بافت و سلول مناسب است. در نتیجه، پانسمان‌های مرطوب زخم نقش حیاتی در مدیریت زخم‌های حاد و مزمن دارند.
تاریخچه استفاده از پانسمان مرطوب برای درمان زخم
ترمیم زخم در محیط مرطوب حداقل از قرن هفتم (پائولوس اگینا) انجام شده است. در سال 1850، لانگنبک از محیط مرطوب برای درمان زخم های جراحی استفاده کرد و هشت سال بعد، Passavant از درمان مرطوب (غوطه ور شدن در وان حمام) برای سوختگی ها گزارش داد.
گزارش مشابهی 3 سال بعد توسط Hebra منتشر شد. Bunyan از یک پانسمان پوست روغنی و شستشو با محلول رقیق سفیدکننده استفاده کرد. پانسمان او از یک غشای پلی اتیلن غیر قابل نفوذ تشکیل شده بود، بنابراین واقعاً یک محیط زخم با آب اضافی روی سطح زخم ایجاد می کرد.
همچنین جالب است بدانیم که وینتر، استاد بیومکانیک، به همان دانشگاهی وابسته بود که Bunyan در آن تحصیل می‌کرد. 20 سال قبل از درمان مرطوب صدها زخم تروماتیک با پوست روغنی استفاده کرده بود.
یافته‌های وینتر که در نیچر (1962) منتشر شد، مراقبت از زخم را به سمت درمان مرطوب و ایجاد بیش از 100 پانسمان مرطوب مختلف سوق داد.
برای مدت طولانی بسیاری از درمانگران زخم نگران بودند که محیط گرم و مرطوب ایجاد شده توسط پانسمان های بسته و مرطوب، باعث رشد باکتری ها و سایر عوامل بیماری زا می شوند که منجر به عفونت های بالینی می شود بنابراین از استفاده از پانسمان های مرطوب خودداری می کردند. با این حال، این نگرانی‌ها بعداً بی‌اساس ثابت شدند و درمان زخم مرطوب به یک روش استاندارد در دهه‌های 1970 و 1980 تبدیل شد.
اهمیت حفظ محیط مرطوب زخم
نشان داده شده است که محیط مرطوب دارای مزایای متعددی است که منجر به بهبود سریعتر و کیفیت بهتر می شود در مرحله اول، محیط مرطوب زخم تشکیل بافت اسکار، زمان بهبودی و میزان انرژی لازم برای بهبودی را کاهش می دهد؛
بنابراین در یک محیط مرطوب بدون اسکار، زخم می تواند زودتر به سمت بهبودی حرکت کند. محیط مرطوب نیز برای عملکرد سلول ها ضروری است.
هنگامی که یک زخم ایجاد می شود، سلول ها باید بتوانند با ارسال و دریافت سیگنال هایی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند تا به طور منظم از دست دادن بافت را ترمیم کنند.
افراد می‌توانند در هوا ارتباط برقرار کنند، اما سلول‌ها با ترشح فاکتورهای رشد و سایر مولکول‌های سیگنال‌دهنده که به یک محیط مایع برای مکالمه متقاطع بین سلولی نیاز دارند تا بهبودی را تسریع بخشند.
در یک محیط مرطوب، سلول‌های اپیتلیال نیز می‌توانند به طور موثرتری مهاجرت کرده و دوباره اپیتلیال کنند. محیط مرطوب به کراتینوسیت ها اجازه می دهد تا به راحتی و با سرعت بیشتری روی سطح زخم بیایند. در حالی که در یک محیط خشک، آنها نیاز به مهاجرت به زیر پوسته خشک روی سطح زخم دارند؛
همچنین نشان داده شده است که محیط مرطوب باعث افزایش سنتز کلاژن در طول بهبود زخم می شود. با تحریک فیبروبلاست‌های تولیدکننده کلاژن، محیط مرطوب با اجازه دادن به آنزیم‌های درون‌زا برای تجزیه بافت مرده، اتولیز بافت نکروزه را در زخم افزایش می دهد.
پانسمان های مرطوب
طبق تحقیقات بالینی اخیر نشان داده شده است که محیط مرطوب دارای مزایای متعددی است که منجر به بهبودی سریعتر زخم می شود.
پانسمان های زخم را می توان برای ایجاد، حفظ و کنترل محیط مرطوب بهینه برای بهبود استفاده کرد.
پانسمان های مرطوب کننده زخم را می توان موارد زیر تقسیم کرد
- فیلم های شفاف پلی اورتان
- فوم های آبرسان
- پانسمان های هیدروکلوئید
- هیدروژل ها
- پانسمان های آلژینات
- پانسمان های NPWT
- پانسمان هیدروکلین پلاس
WVTR پانسمان زخم قابل توجه است زیرا مستقیماً سطح رطوبت زخم را تنظیم می کند. هر چه WVTR پانسمان کمتر باشد، اتلاف آب کمتر است و هر چه WVTR پانسمان بیشتر باشد، از دست رفتن رطوبت بیشتر است.
یکی دیگر از ویژگی های بسیار مهم پانسمان ها، ظرفیت آن ها برای جذب مایع است که باید با مقدار مایعی که زخم تولید می کند مطابقت داشته باشد تا از تجمع اگزودا یا کم آبی جلوگیری شود.