پوزیشن های صحیح تخت برای از برداشتن فشار از روی زخم و محافظت از سایر مناطق در معرض خطر
اگر آسیب ناشی از فشار در قسمت پایین بدن بیمار باشد و یا نشستن طولانی روی سطح ویلچر علت آن باشد ، معمولاً برای برداشتن یا کاهش فشار از روی زخم به طور مداوم به 24 ساعت استراحت در رختخواب نیاز دارید. موقعیت هایی را که فرد می تواند در آن دراز بکشد را تعیین کنید تا هیچ گونه فشاری به زخم وارد نشود یا حداقل فشار بر روی زخم وارد شود و به طور متناوب تغییر پوزیشن صورت بگیرد تا از فشار طولانی مدت بر روی قسمت دیگری از بدن جلوگیری شود. از نظر مشکلات زیاد در بستر ماندن از جمله عوارض تنفسی و کنتراکچر ها ، دقت کنید.
پوزیشن ها
با بررسی موقعیت محل ، پوزیشن هایی را که حداقل آسیب ناشی از فشار یا کاهش دهنده فشار از روی بدن هستند را شناسایی کنید.
تشک
اطمینان حاصل کنید که تشک بیمار می تواند به درستی فشار را روی قسمت های مختلف بدن تقسیم کند. با کشیدن دست بر برجستگی استخوانی روی تشک ، مناطق دارای فشار بیش از حد یا “فرو رفتگی ها ” روی تشک را بررسی کنید. از کیسه پلاستیکی به عنوان دستکش برای کاهش اصطکاک و کشیدن دست بین روکش تشک و تشک استفاده کنید. اگر دست نمی تواند به راحتی بین بدن شخص و پایه تشک قرار بگیرد ، وضعیت دیگری را در نظر بگیرید و نیاز به “بلند کردن” تشک را دارید.
جلوگیری ازفشار های اضافی
با استفاده از بالشتک ها و وسایل کمکی ، از تمام نقاط برجسته استخوانی محافظت کنید و اقدامات احتیاطی لازم را در هر موقعیت در نظر بگیرید.
جلوگیری از کنتراکچر
برای جلوگیری از کنتراکچر اندام فوقانی و اندام تحتانی ، از ابزارهای موقعیت یابی و یک برنامه حرکتی منظم استفاده کنید؛ تغییر پوزیشن هر 2-4 ساعت باید صورت بگیرد. استفاده از ورقه های اسلاید را برای تغییر موقعیت در نظر بگیرید. از استفاده ملحفه های کشویی خودداری کنید.
هر موقعیت جدید را به مدت 2 ساعت در طول روز بررسی کنید و بسته به بررسی های پوست ، راحتی و ایمنی به تدریج به یک شب در میان افزایش دهید.
برنامه تغییر پوزیشن را دوباره ارزیابی کنید
حداقل بطور هفتگی مرتباً ارزیابی کنید و عوارضی مانند ترومبوز وریدی عمقی (DVT)، آمبولی ریوی (PE)، ذات الریه، مناطق تحت فشار ثانویه، دهیدراتاسیون و سوء تغذیه، کنتراکچر ها، ضعف عضلانی، تغییر الگوی خواب، جنبه روانشناختی را بررسی کنید.
جلوگیری از عوارض استراحت در تختخواب در بخش فوق نشستن را به حداقل برسانید و استراحت را در نظر بگیرید
پوزیشن های مناسب
نیمه (30 درجه) خوابیده به پهلو
حالت نیمه (30 درجه) خوابیده به پهلو اجازه می دهد تا نواحی برجسته استخوانی کمترین فشاری داشته باشند و از فشار مستقیم بر روی تروکانتر بزرگ (مفصل ران) جلوگیری شود.
موارد احتیاط
به طور مستقیم روی مفصل ران (GT ) و شانه قرار نگیرد
بالش یا بالشتک های مخصوص پشت سر
بالش بین پاها و زانوها
قرار دادن پاها برای محافظت از برجستگی های استخوانی و به حداقل رساندن خطر کنتراکچر
اگر باعث افزایش فشار روی لگن نمی شود ، قرار دادن ساق پای بالا روی ساق پای پایین را در نظر داشته باشید
برای کنترل عفونت از روکش دارتکس و درزهای قابل جوش استفاده شود.
پوزیشن خوابیده به شکم
این موقعیت باعث می شود فشار از ، روی قسمت ران و تروکانتر بزرگ و ناحیه ساکروم کاملاً برداشته شود.
با ترکیبی از موارد زیر می توان از شخص پشتیبانی کرد:
بالش زیر شکم برای حمایت از کمر
بالش زیر سینه / شانه ها (به عنوان مثال دو بالش در وضعیت معکوس یا یک بالش بومرنگ)
زیر بالشتک را فشار دهید تا انگشتان پا را از روی تشک بلند شوند
بالش صورت برای پوزیشن حالت رو به پایین آن
در صورت استفاده از تخت بیمارستان ، از حالت ترندلنبرگ برای کج شدن تخت استفاده کنید
موارد احتیاط
پوزیشن به شکم خوابیدن ممکن است برای بسیاری از افراد امکان پذیر نباشد و اگر فرد مبتلا به اختلال در عملکرد تنفسی باشد این ردش توصیه نمی شود.
در صورت دادن پوزیشن به شکم خوابیده فرد را از نظر اسیب نخاعی و نیز آسیب مهره های گردنی بررسی کنید
پوزیشن خوابیده به پشت
موارد احتیاط
اطمینان حاصل کنید که عملکرد تنفسی در حالت خوابیده صاف یا <30 درجه به خطر نمی افتد.
برای کاهش اصطکاک و سایش در استخوان خاجی ، از بالا بردن سر تخت بالای 30 درجه پرهیز کنید. از شکن های تخت در رختخواب برای به حداقل رساندن میزان کشیدن به سمت پایین تخت استفاده کنید.
اطمینان حاصل کنید که پاشنه های فرد از فشار و نیروی سایشی ایمن هستند..
سر تخت را کمتر از 30 درجه نگه دارید
اطمینان حاصل کنید که عملکرد تنفسی در حالت خوابیده صاف یا <30 درجه به خطر نمی افتد.
به پشت
نمودار فشار فردی که صاف دراز کشیده است ، یعنی سرش را بالا نمی آورد
سوپین با بالا آوردن سر تخت بیش از حد
نقشه فشار فردی که سر تختش از 30 درجه بالاتر است
پاشنه ها را بررسی کرده و سعی شود آنها بالا نگه داشته شوند نتا از کنتراکچر و زخم پیشگیری شود.
بالشتک شیبدار پاشنه پا به گونه ای طراحی شده است که کف پا را به اندازه کافی بلند کرده و پاشنه را از تحت فشار بودن خارج می کند بدون این که باعث افزایش فشار خون زانو شود که می تواند باعث انسداد ورید پوپلئیتال شود (مستعد ابتلا به DVT)
برای کنترل عفونت از روکش دارتکس و درزهای قابل جوش استفاده می شود.
یک بالش در اینجا در انتهای پای تخت قرار گرفته است تا از کنتراکچر پاها جلوگیری شود.
محصولاتی مانند چکمه هایی که پاشنه را بلند می کنند و در حالت خنثی پا را پشتیبانی می کنند ، ممکن است از کنتراکچر هنگام خوابیدن به پهلو جلوگیری کنند. اطمینان حاصل کنید که دستگاه حداکثر بالشتک را دارد و اگر فرد دچار اسپاسم پا شود می تواند با اسپاسم های فرد هماهنگ شود.
References
Arora, M. (2017). Management of complications in people with spinal cord injury (Unpublished doctoral thesis). The University of Sydney, Sydney, Australia
Australian Wound Management Association (2012). Pan Pacific Clinical Practice Guideline for the Prevention and Management of Pressure Injury. Cambridge Publishing, Osborne Park, WA.
Birt J. (2013) 24 hour pressure management: a functional perspective. Advance Wound Care conference paper.