آپاندیسیت چیست؟
مهمترین علامت آپاندیسیت درد کولیکی ( انقباض و گرفتگی ) در اطراف ناف است.
بیشتر افراد تصور می‌کنند که آپاندیسیت دیگر آنقدر ها هم شایع نیست. برخی نیز تصور می‌کنند که آنتی بیوتیکها می‌توانند آن را درمان کنند. اما در واقع آپاندیسیت هنوز هم مشکل شایعی است و تنها با جراحی درمان می‌شود و آنتی بیوتیکها نیز در بهبودی فرد بیمار، پس از جراحی نقش دارند.
در قسمت پایینی شکم، در سمت راست، یک عضو لوله‌ای شکل و توخالی از روده‌ی بزرگ منشعب شده است. پیش‌تر تصور می‌کردند که این عضو در بدن هیچ کار‌ی انجام نمی‌دهد اما امروزه دانشمندان عملکردهایی را برای آن بیان می‌کنند. گرچه دانشمندان در مورد عملکرد آپاندیس مطمئن نیستند اما به نظر می‌رسد نبود کامل آن نیز اختلال خاصی در سلامت بدن ایجاد نمی‌کند.
از سلولهای دیواره آپاندیس مایع مخاطی‌ای ترشح می‌شود که به روده‌ی بزرگ می‌ریزد و داخل این لوله‌ی توخالی را تمیز نگه می‌دارد. انسداد مجرای آپاندیس منجر به آپاندیسیت می‌شود زیرا مایع مخاطی در درون مجرای آپاندیس محبوس می‌شود و باکتریهایی که به صورت طبیعی در آنجا زندگی می‌کنند به سرعت تکثیر می‌شوند در نتیجه آپاندیس متورم شده و عفونی می‌شود.
علت انسداد مجرای آپاندیس ممکن است این موارد باشند:
- به وسیله مواد مدفوعی، انگلها و یا رشد بیش از حد سلولهای دهانه‌ی آپاندیس.
- بزرگ شدن بافت لنفاوی دیواره آپاندیس در اثر عفونت در دستگاه گوارش یا در نقاط دیگر بدن.
- بیماریهای التهابی روده مانند کرون و کولیت اولسروز.
- وارد شدن آسیب و تروما به شکم.
آپاندیس متورمی که پر از مایع و چرک است ممکن است خونرسانی را متوقف کند. با توقف خونرسانی دیواره‌ی آپاندیس ضعیف می‌شود و برخی اوقات پاره می‌شود. با سوراخ شدن آپاندیس چرک منتشر می‌شود و ممکن است حفره‌ی شکم را عفونی کند و یا آبسه‌ی شکمی ایجاد کند. در برخی بیماران مانند بچه‌ها، سیر ایجاد آن سریع است و از زمان ایجاد درد و سوراخ شدن آپاندیسیت چند ساعت بیشتر طول نمی‌کشد. تشخیص بیماری در افراد مسن و زنان باردار نیز مشکلتر است.
دلایل ایجاد بیماری:
دلیل ابتلا به آپاندیسیت ، انسداد دهانه آپاندیس می باشد. این انسداد به هر علتی که ایجاد شود، باعث بالا رفتن فشار داخل آپاندیس شده و همچنین باعث ایجاد التهاب و اختلال در جریان خون آن می شود. در صورت عدم درمان ، انسداد باعث سیاه شدن عضو و پاره شدن آن می شود.
شایعترین دلیل انسداد آپاندیس، گیر کردن گلوله سفتی از مدفوع در دهانه آپاندیس می باشد، گرچه گاهی در اثر عفونتهاب میکروبی یا ویروسی لوله گوراشی، غدد لنفاوی متورم شده و می توانند روی آپاندیس فشار وارد کنند و باعث انسداد شوند.
در موارد نادری نیز، آسیب و ضربه های وارده به شکم نیز می تواند منجر به آپاندیسیت شود.
علائم آپاندیسیت کدامند؟
جزئیات درد شکمی در تشخیص آپاندیسیت بسیار کمک کننده است. درد ناگهانی شکم معمولا اولین علامت است. درد ممکن است در قسمت پایینی شکم در سمت راست باشد اما ممکن است درد به صورت ناراحتی مبهمی در وسط شکم احساس شود و سپس به سمت راست و پایین منتقل شود. درد احتمالا طوری است که فرد قبلا تجربه‌ی چنین دردی را نداشته است، ظرف چند ساعت بدتر می‌شود و با راه رفتن، نفس کشیدن و سرفه یا عطسه بیشتر می‌شود.
تب خفیف و تورم شکمی نیز ممکن است وجود داشته باشند. البته هر دردی در شکم نشانه‌ی آپاندیسیت نیست اما شما باید هر درد شکمی را که ادامه پیدا می‌کند و مخصوصا اگر همراه با از دست دادن اشتها، تهوع، استفراغ و تب باشد جدی بگیرید و به پزشک مراجعه کنید. تا زمانی که پزشک مشکل شما را تشخیص نداده باید از هر گونه خوددرمانی مانند مصرف مسهل‌ها یا انجام تنقیه اکیدا خودداری کنید. علایم آپاندیسیت متغیر و متفاوتند و می‌توانند علایم بیماریهایی مانند انسداد روده، بیماریهای التهابی روده، بیماری التهابی لگن و سایر بیماریهای زنان، یبوست و برخی بیماریهای دیگر را تقلید کنند.
آبسه آپاندیس چیست؟
ارغوانی درباره آبسه آپاندیس، ادامه داد: گاهی اوقات پس از پاره شدن آپاندیس، دیواره‌هایی دور آن را می‌گیرد و از گسترش عفونت در کل شکم جلوگیری می‌کند و باعث به وجود آمدن آبسه آپاندیس می‌شود؛ علائم آبسه آپاندیس در معاینه شبیه آپاندیسیت است و در همه موارد لازم است جراحی انجام شود.
وی با اشاره به اینکه بروز آپاندیس در افراد زیر ۲ سال نادر است، گفت: سن شایع در بروز آپاندیس ۱۰ تا ۳۰ سالگی است، هرچند این عارضه در هر سنی ممکن است رخ دهد؛ آپاندیسیت زمانی رخ می‌دهد که آپاندیس مسدود شده باشد، اغلب این اتفاق به دلیل وجود مدفوع، جسم خارجی یا ابتلا به سرطان در دهانه یا در کانال آپاندیس اتفاق می‌افتد.
افراد بیمار با علائم غیر معمول:
بعضی افراد نیازمند توجه ویژه برای تشخیص آپاندیست دارند. این افراد دارای شرایط خاص هستند که ممکن است علائم کلاسیک بیماری که در بالا گفته شد را نداشته باشند و گاهی تنها علامت آنها یک احساس ناخوشی می باشد. این افراد شامل:
- افرادی که داروهای سرکوب کننده سیستم مثل استروئیدها را دریافت می کنند.
- افرادی که عضو پیوندی دریافت کرده اند.
- افراد مبتلا به عفونت HIV.
- افراد مبتلا به دیابت.
- افراد مبتلا به سرطان و یا کسانیکه شیمی درمانی دریافت می کنند.
- افراد بسیار چاق.
همچنین زنان حامله، شیرخواران ، کودکان و افراد سالمند نیز بعلت تشابه علائم بیماری با شرایط خاص آنها، نیازمند توجه ویژه می باشند.
در حاملگی درد شکم ، تهوع و استفراغ از علائم شایع بوده و نمی توان آنها را صد در صد به حساب آپاندیسیت گذاشت. بسیار از زنانی که در دوران حاملگی مبتلا به آپاندیسیت شده اند، علائم کلاسیک آپاندیست را نداشته اند بنابراین تمام زنان حامله که دچار درد شکم می شوند باید حتماً به پزشک مراجعه کنند.
در نوزادان و کودکان کوچکتر بعلت اینکه قادر به برقراری ارتباط با والدین و پزشک نمی باشند اطلاع از نوع درد، کیفیت آن مقدور نمی باشدو پزشک نمی تواند اطلاعات قابل اعتمادی از زبان بیمار بشنود و فقط مجبور است به معاینه اکتفا کند و به دنبال علائمی که کمتر اختصصاصی هستند باشد ( مثل خستگی و یا استفراغ).
در کودکان نو پا که مبتلا به آپاندیسیت شده اند، گاهی بیماری با اختلال در غذا خوردن و خواب آلودگی خود را نشان می دهد. کودکان بزرگتر گاهی با یبوست بیماری خود را نشان می دهند ولی همچنین گاهی مدفوع کم حجم و آغشته به موکوس از علائم بیماری می باشد. با توجه باینکه علائم در کودکان بسیار وسیع و متفاوت است، هر کودکی با علائم مشکوک به آپاندیسیت باید سریعاً به پزشک مراجعه کند. بیماران سالمند که در حالت عادی نیز بیشتر گرفتار مشکلات پزشکی می باشند، در هنگام ابتلا به آپاندیسیت نیز علائمی متفاوت داشته و عوارض بیشتری گریبانگیر آنها می شود.
در افراد سالمند، ابتلا به بیماری با تب خفیفتر و درد شکمی، با شدت کمتری همراه است. بسیاری از افراد سالمند تا مرحله نهائی بیماری که آپاندیس بسیار ملتهب شده و د رمعرض پاره شدن قرار گرفته است، چیزی متوجه نمی شوند. بنابراین هر فرد سالمند با تب خفیف و درد شکمی بسیار خفیف نیز باید توسط پزشک ویزیت شود.
افراد بیمار با علائم غیر معمول:
1- تاریخچه پزشکی و معاینات بالینی:
این مورد نکته اصلی در تشخیص بیماری است یعنی پرسشهای دقیق از علائم بیماری و معاینه فیزیکی توسط پزشک. هنگام ویزیت بیمار پزشک سوالات متعددی را می پرسد، مثلاً در مورد درد شکم از کیفیت درد، محل آن، الگوی درد و شدت درد پرسش می کند. همچنین در مورد مشکلات قبلی پزشکی فرد، جراحی قبلی،سابقه بیماری در افراد فامیل بیمار،داروهائی که فرد دریافت کرده است و موارد حساسیت فرد به دارو و غذا را می پرسد. در مورد سابقه مصرف الکل، سیگار و موادمخدر پرسش می شود.
قبل از انجام معاینه فیزیکی فرد، علائم حیاتی ( فشار خون ، درجه حرارت ، تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس در هر دقیقه ) را ثبت می کند و آنوقت از سر تا پای بیمار بطور دقیق معاینه می شود . شرایط زیادی می تواند باعث درد شکم شود، حتی یک سینه پهلو یا بیماری قلبی گاهی با درد شکم خود را نشان می دهند و علائمی مثل تب، ضایعات پوستی و تورم غدد لنفاوی نیز اکثراً در شرایطی ایجاد می شود که بعمل جراحی نیاز ندارد. معاینه شکم مهمترین قسمت برای تشخیص بیماری می باشد.
محل درد، حساسیت به درد، مهمترین نکته در معاینه شکم است. درد علامتی است که بیمار نوع و محل آنرا توصیف می کند، ولی حساسیت به درد، دردی است که با لمس ایجاد شده و پزشک با معاینه خود به آن پی می برد.
2- تستهای آزمایشگاهی:
تستهای خونی برای کنترل علائم عفونت بررسی می شوند. مثلاً در این شرایط میزان گلبولهای سفید خون افزایش پیدا می کند. اندازه گیری یونهای موجود در خون نیز برای نشان دادن مشکلات و اختلالات میزان آب یا میزان یونهای موجود در خون بررسی می شوند. آزمایش ساده ادرار برای رد کردن عفونت ادراری انجام می شود. پزشکان همچنین برای زنانی که در سنین باروری هستند، ممکن است تست بارداری را درخواست نمایند، تا بتوانند بعضی از عوارض بارداری ناخواسته را که ممکن است با درد شکمی خود را نشان دهند، تشخیص بدهند.
3- تاریخچه پزشکی و معاینات بالینی:
عکس ساده شکم برای نشان دادن انسداد، پارگی احشاء ، اجسام خارجی و در موارد نادر برای نشان دادن آپاندیکولیت ( که همان مدفوع سفت شده می باشد که در دهانه آپاندیس گیر کرده و علائم آپاندیسیت را بوجود آورده است) استفاده می شود.
سونوگرافی می تواند گاهی التهاب آپاندیس را نشان دهد و علاوه بر آن می تواند سایر علل درد شکمی مثل عوارض حاملگی و یا بیماریهای کیسه صفرا را تشخیص دهد.
CT اسکن تست دیگری است که در شرایط خاص ممکن است انجام گیرد. در این تست، مقاطعی از بدن بطور متوالی تصویربرداری می شوند و خصوصاً در شرایطی که تشخیص کلنیکی با شک روبرو می باشد، می توان از آن استفاده کرد زیرا می تواند بسیاری از اختلالات شکمی را مشخص کند.
4- سایر آزمایشات:
در موارد انتخاب شده، خصوصاً در زنان درد شکمی می تواند ناشی از آپاندیس ملتهب و یا اختلالات تخمدان باشد، لاپاراسکوپی ممکن است کمک کننده باشد. گرچه در این تکنیک اشعه X بکار نمی رود و از این نظر خطری ندارد ولی نیاز به بیهوشی عمومی دارد. لاپاراسکوپ یک لوله نازک می باشد که یک دوربین کوچک به آن متصل بوده و پزشک از طریق یک برش کوچک آنرا وارد بدن بیمار کرده و می تواند بوسیله آن اعضاء و جراح شکم بیمار را مشاهد کند.
همچنین از محاسن لاپاراسکوپی این است که اگر بیماری تشخیص داده شده طی عمل لاپاراسکوپی، از بیماریهائی باشد که نیاز به عمل جراحی داشته باشد، می توان همزمان عمل جراحی بیمار را انجام داد.
عوارض آپاندیسیت:
وخیم ترین عارضه آپاندیسیت، پاره شدن آپاندیسیت است . این عارضه در صورت تأخیر در تشخیص آپاندیسیت ایجاد شده و در نوزادان، کودکان کوچکتر، افراد سالمند این احتمال بالاتر است. پاره شدن آپاندیس می تـواند باعث التهاب جدار شکم و بافت پوشاننده احشاء و ایجاد آبسه گردد.
در افراد کمی عوارض آپاندیسیت می تواند باعث نارسائی اعضاء مهم (مثل کلیه، ریه، مغز و … ). یا حتی مرگ شود.
درمان:
1- جراحی:
آپاندیسیت حاد، با عمل جراحی و برداشتن آپاندیس ملتهب درمان می شود. این جراحی یا از طریق جراحی باز و از یک برش در ناحیه پائین و راست شکم و یا از طریق لاپارسکوپ و با 4-3 برش بسیار ریز انجام می شود. لاپاراسکوپ خصوصاً زمانیکه تشخیص بیمار همراه شک بوده باشد و بخواهیم سایر موارد درد شکم را نیز بررسی می کنیم استفاده می شود. بعضی از بیماران نیز لاپاراسکوپی را ترجیح می دهند، زیرا اندازه برش آن کوچکتر، بهبود سریعتر و با درد کمتری همراه است و داروی ضد درد کمتری را نیاز دارد.
نکته قابل توجه این است که پزشکان پس از عمل در هر صورت آپاندیس را بر می دارند. یعنی حتی اگر پس از عمل متوجه شوند که که آپاندیس سالم بوده و تشخیص آنها اشتباه بوده است، آپاندیس برداشته می شود تا اگر در آینده فرد دچار درد شکم شد، درد بیمار به آپاندیس او نسبت داده نشود.
بهبودی کامل پس از عمل جراحی برداشت آپاندیس ممکن است، چند هفته طول بکشد. پزشک در این دوره به بیمار توصیه می کند، فعالیت فیزیکی خود را محدود کرده و برای وی داروی ضد درد تجویز می شود.
بهبودی پس از عمل لاپارسکوپی بطور کلی سریعتر از عمل جراحی باز صورت می گیرد ولی برای مدت 6-4 هفته توصیه می شود که از تحرک شدید خودداری کند.
2- آنتی بیوتیک و سایر درمانها:
اگر تشخیص نامشخص باشد، بیمار ممکن است تحت نظر گرفته شود و یا گاهی تجویز آنتی بیوتیک برای آنها صورت می گیرد. این رویه بیشتر زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که پزشک علت درد شکم را به یک بیماری غیر جراحی و طبی مربوط بداند تا یک بیماری نیازمند جراحی.
اگر درد شکم ناشی از نوعی عفونت باشد، علائم با تزریق وریدی آنتی بیوتیک و مایعات درمان می شود، ولی بطور کلی آپاندیسیت بیماریی نیست که درمان طبی داشته باشد و نیازمند جراحی است.
ندرتاً بدن می تواند عفونت پدید آمده توسط یک آپاندیس پاره شده را محدود کرده و تشکیل آبسه (دمل چرکی) دهد (بجای گسترده شدن عفونت در کل شکم، در یک نقطه آبسه تشکیل می دهد. ) پزشکان در این موارد آبسه را با استفاده از یک وسیله بنام – دِرَن – تخلیه کرده و – دِرَن – را برای چندین هفته در محل باقی می گذارند تا کاملاً آبسه خشک شود و پس از خشک شدن آبسه و رفع التهاب عمل جراحی برداشت آپاندیس انجام می شود.
مراقبت‌های پس از جراحی آپاندیس:
۱۲ ساعت پس از برداشتن آپاندیس بیمار قادر به حرکت خواهد بود، ولی ۲ تا ۴ هفته طول می‌کشد که بیمار به فعالیت عادی خود بازگردد؛ پس از برداشتن آپاندیس در صورت بروز هر کدام از موارد زیر باید سریعا با پزشک تماس گرفت، این موارد شامل استفراغ خارج از کنترل، افزایش درد شکم، افزایش درد و قرمزی در محل برش جراحی، تب، چرک کردن زخم، عدم دفع گاز و مدفوع است.
هیچ راهی برای پیشگیری از آپاندیسیت وجود ندارد، اما به هر حال بروز آپاندیسیت در افرادی که غذا‌های دارای فیبر بالا مانند سبزی و میوه مصرف می‌کنند، کمتر شایع است.
پاندیس ضایعه‌ای در انتهای روده است که در صورت درمان نشدن، مشکلات زیادی در بدن شخص ایجاد می‌کند؛ شایعترین درمانآپاندیس، عمل جراحی است، وقتی بیماری با درد شکم یا در قسمت زیر شکم و در سمت راست بدن به پزشک مراجعه می‌کند این فرد مشکوک به عارضه التهاب آپاندیس است.
منبع(سایتهای):