عفونت پای دیابتی

[kkstarratings]

علائم عفونت در فرد دیابتی

عفونت پا در فرد دیابتی تهدید جدی برای پا و اندام آسیب دیده است و باید سریعاً ارزیابی و درمان شود. از آنجا که تمام زخم ها با عوامل بیماری زای بالقوه مستعد عفونت می شوند، با وجود حداقل دو علامت یا علائم التهاب (قرمزی ، گرما ، سفت شدن و درد / حساسیت) یا ترشحات چرکی عفونت را تشخیص دهید.

متأسفانه ، این علائم ممکن است توسط نوروپاتی یا ایسکمی کمرنگ شود و یافته های سیستمیک (به عنوان مثال ، درد ، تب و لکوسیتوز) غالباً در عفونت های خفیف و متوسط وجود ندارد. عفونت ها باید با استفاده از طرح IDSA / IWGDF به صورت خفیف (سطحی با حداقل سلولیت) ، متوسط (عمیق تر یا گسترده تر) ، یا شدید (همراه با علائم سیستمیک سپسیس) طبقه بندی شوند، همچنین اینکه آیا همراه با استئومیلیت هستند یا نه.

بررسی اینکه آیا عفونت پای دیابتی وجود دارد یا خیر؟

یک نمونه بافت نرم یا استخوان را از بستر زخم جدا کرده و برای معاینه میکروبیولوژیکی ارسال کنید، در صورت عدم دستیابی به این روش ، یک سواب عمیق روی زخم انجام دهید زیرا ممکن است اطلاعات مفیدی در مورد انتخاب درمان با آنتی بیوتیک فراهم کند.

برای تعیین میزان مشکل پای دیابتی ، یک اشعه ایکس از پا (یا پاهای) آسیب دیده فرد را در نظر بگیرید.
اگر فرد مبتلا به دیابت عفونت موضعی ، زخم عمیق پا یا زخم مزمن پا دارد ، احتمال وجود استئومیلیت را حتما در نظر بگیرید.
توجه داشته باشید که ممکن است استئومیلیت در فرد مبتلا به دیابت با روش های تشخیصی چون تشخیص التهاب ، اشعه ایکس یا آزمایش پروب به استخوان مشخص گردد.
اگر در فرد دیابتی به استئومیلیت مشکوک هستید اما با اشعه ایکس اولیه تایید نشده است ، برای تأیید تشخیص قطعی حتما از MRI استفاده کنید.
در سریع ترین زمان ممکن درمان آنتی بیوتیکی برای بیمار مشکوک به عفونت پای دیابتی را شروع کنید. قبل از شروع درمان با آنتی بیوتیک حتما از بستر زخم بیمار یک نمونه کشت تهیه کنید و برای بررسی های آنتی بیوگرام به آزمایشگاه بفرستید .

هنگام انتخاب آنتی بیوتیک برای افرادی که مشکوک به عفونت پای دیابتی هستند به موارد زیر توجه داشته باشید

شدت عفونت پای دیابتی (خفیف ، متوسط یا شدید)
خطر ابتلا به عوارض
نتایج میکروبیولوژیک قبلی
استفاده از آنتی بیوتیک ها
ترجیحات بیمار

انتخاب آنتی بیوتیک برای درمان عفونت پای دیابتی

هنگام تجویز آنتی بیوتیک برای بیماران مشکوک به عفونت پای دیابتی در بزرگسالان 18 سال به بالا ، توصیه های جدول 1 را دنبال کنید؛ اگر فرد می تواند از داروهای خوراکی استفاده کند ، آنتی بیوتیک خوراکی را در خط اول قرار دهید و در صورت تشدید عفونت از آنتی بیوتیک های وریدی استفاده کنید؛ ستفاده از آنتی بیوتیک های وریدی را تا 48 ساعت می توانید تکرار کنید و در صورت امکان تغییر آنتی بیوتیک های خوراکی را در نظر بگیرید، طول دوره آنتی بیوتیک را بر اساس شدت عفونت و ارزیابی بالینی پاسخ به درمان تعیین کنید. نیاز به ادامه آنتی بیوتیک را مرتباً بررسی کنید.