نقش استیک اسید در درمان زخم مزمن

نقش استیک اسید در درمان زخم مزمن

فهرست مطلب

نقش استیک اسید در زخم مزمن

زخم های مزمن آن دسته از زخم هایی هستند که پایدار بوده و به هیچ نوع درمانی پاسخ نمی دهند.  مفهوم استفاده از ضد عفونی کننده های موضعی در زخم های باز ، پیشگیری و درمان عفونت است؛ آنها همچنین به کوتاه شدن زمان بهبودی زخم ها کمک می کنند.

استفاده از عوامل موضعی بر روی زخم ها برای جلوگیری از عفونت و حداقل توانایی ایجاد مقاومت در برابر میکروارگانیسم ها است. سودوموناس آئروژینوزا یک پاتوژن گرم منفی فرصت طلب با مقاومت ذاتی در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک ها است. در جاهایی که از نظر اقتصادی در وضعیت مطلوبی نیستند ، عدم توانایی بیماران در تهیه داروهای گران قیمت جدید ، این مشکلات را تشدید می کند.

مشخص شده است که اسید استیک رقیق موضعی که ارزان و به راحتی در دسترس است ، در چنین زخم های مزمن موثر است در مطالعه حاضر ، از اسید استیک 1٪ به عنوان تنها ماده ضد میکروبی برای درمان عفونتهای زخم شبه استفاده شده است. از یک اندام کنترل استفاده شد که در آن زخم ها با نرمال سالین شسته و درمان می شدند. هدف ارزیابی اثر اسید استیک در غلظت کم در زخم های مزمن آلوده به P. aeruginosa می باشد.

سودوموناس آئروژینوزا یک پاتوژن کلاسیک فرصت طلب با مقاومت ذاتی در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک ها و ضد عفونی کننده ها است. در محیط بیمارستان همه گیر است و به دلیل توانایی زنده ماندن در محیط بیمارستان تهدیدی برای مراقبت از بیمار است.  این سخت ترین پاتوژن بیمارستانی است که از محل عفونت برطرف می شود. علی رغم در دسترس بودن عوامل ضد میکروبی جدیدتر با طیف وسیعی از فعالیت ، درمان عفونت های زخم ناشی از سویه های بیمارستانی aeruginosa دشوار است، حساسیت P. aeruginosa به اسید استیک در شرایط آزمایشگاهی و استفاده از اسید استیک در درمان عفونت های شبه پوست و بافت نرم قبلا گزارش شده است.

 

 

 

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *